Je staat in de speeltuin, het zonnetje schijnt en je kleintje rent vrolijk naar de glijbaan. Je knikt vriendelijk naar de andere ouders en vraagt je af of je de enige bent die zich soms een beetje verloren voelt in deze wirwar van klimrekken, zandbakken en modderige laarzen. Want ja, wie wist dat de speeltuin zijn eigen set verborgen sociale regels had?

Onthoud: het is maar een speeltuin!

Eerst en vooral, laten we het even relativeren: de speeltuin is echt maar een speeltuin. Maar goed, je wilt ook niet gênant opvallen of onbewust een sociale misser begaan. Hier zijn een paar van de ongeschreven regels waar je waarschijnlijk ooit tegenaan loopt.

De grote klimrek-etiquette

Stel je voor: je kleuter bereikt eindelijk de top van dat uitdagende klimrek en jij staat eronder, klaar om te juichen als bij een sportfinale. Maar oeps, een andere moeder probeert net foto’s van haar kind te maken voor Instagram. Awkward momentje!

Er is een stille afspraak dat je het uitzich van andere ouders niet blokkeert. Ze willen tenslotte ook een mooie herinnering van hun kleine aapje dat bovenaan de wereld staat. Dus, maak je foto’s, maar houd die iPhone zo dat iedereen zijn kans krijgt.

De glijbaan-dokter

Een van de grote dilemma’s: je kind wil opnieuw en opnieuw en opnieuw van de glijbaan. Is het dan oké om andere kinderen steeds te laten wachten? **Nee**. Het is belangrijk om een beetje balans te zoeken. Moedig je kind aan om anderen ook een keer van de glijbaan te laten gaan. Het is een fijne les in delen, maar ook in geduld. En laten we eerlijk zijn, ons geduld wordt als ouders elke dag aardig op de proef gesteld.

Zandbakzooi

Oh de zandbak, dat heerlijke oord van eindeloze creativiteit en… confrontaties over scheppen en emmertjes. Wat doe je als jouw kind plotseling in handen staat met het favoriete schepje van een ander? Probeer zulke momenten luchtig te houden. Spelenderwijs kun je uitleggen dat het leuk is om samen te spelen en soms iets uit te lenen, maar dwing nooit een kind om zijn speelgoed te delen. Dat schepje heeft misschien net een enorme emotionele waarde.

Houd het klein, tenzij…

Er zijn momenten waarop je gewoon moet ingrijpen, duidelijk, maar vriendelijk. Als er echt iets uit de hand loopt – bijvoorbeeld een ruzie over speelgoed waarbij woorden overgaan in duwen – is het je taak om het rustig mee op te lossen. Spreek beide kinderen op een neutrale manier aan. **We zijn allemaal in de speeltuin om plezier te hebben.**

Praktische tips voor elke speeltuinouder:

• Zorg altijd voor wat trek in je tas: Een pakje druiven of rijstwafels kan wonderen doen bij een emotionele dip. Voor jou en je kind.
• Wees voorbereid op alle weersomstandigheden: Een regenjas en wat zonnebrandcrème kunnen nooit kwaad in Nederlands weer dat in tien minuten kan omslaan.
• Gebruik je gezonde verstand maar ook vooral je humor. Speeltuinen zijn niet altijd een serene plek, maar je kunt altijd het beste ervan maken.
• Leer de ’terugtocht’: Zorg dat je een ruime marge qua tijd inbouwt voor wanneer je kind ‘nog één keer’ van dat speeltoestel wil, anders eindig je met veel drama op de stoep.
• Luister naar jezelf: Als je voelt dat je je verveelt, zoek contact met andere ouders. Vriendschappen ontstaan soms op de meest onverwachte plekken.

Conclusie

Dus, als je daar staat, onder die blauwe lucht in de wereld van zand en klimrekken, denk aan deze ongeschreven regels, maar laat het vooral los. Het is oké om fouten te maken en het is vooral oké om het gewoon fijn te hebben. Misschien belangrijker dan welke regel dan ook: geniet van de momenten dat je kind straalt van plezier, en glimlach naar de andere ouders – we’re all in this together. Vragen, vlekken en heel veel gezelligheid zijn allemaal inbegrepen, maar dat maakt het juist zo echt. Dus adem in, adem uit en omarm het speeltuinleven met al zijn onverwachte wendingen!