Ik kijk naar de wekker en zucht. Het is 6:30 uur. Tijd om op te staan. In mijn hoofd maak ik een lijstje van alles wat ik vandaag moet doen. Maar eerst: de ochtendroutine. Het klinkt zo eenvoudig, maar laten we eerlijk zijn, er is niets eenvoudigs aan.
De chaos begint
Zodra mijn voeten de vloer raken, begint de chaos. De kinderen slapen nog, en dat zou het perfecte moment moeten zijn om iets voor mezelf te doen. Maar helaas, ik ben net van plan om te mediteren wanneer een klein stemmetje vanuit hun slaapkamer roept: “Mama, ik heb dorst!”
Met een diepe zucht wandel ik naar de keuken om een glas water te halen, half slapend en me afvragend waarom ik dit niet in een zen-achtige toestand kan beginnen. Misschien moet ik mijn ochtendroutine “ochtendoverleving” noemen.
Multitasken als een pro
Terwijl de kinderen langzaam ontwaken, probeer ik mezelf haastig klaar te maken. Dingen tegelijk doen is de sleutel, dus tijdens het tanden poetsen schakel ik de wasmachine in, geef ik de katten eten en bedenk ik wat ik de kinderen vandaag aantrek. Het is een wonder dat ik niet alle drie die taken door elkaar haal.
Natuurlijk, deze moederswilde dieren zijn nooit tevreden met hun kledingkeuze, dus de discussie over het dragen van de blauwe trui met stippen vs. de groene begint weer. Waarom moet, om 7:00 uur ’s ochtends, alles een democratisch proces zijn?
Ontbijt: het frontlinie conflict
Dan komt het ontbijt: het moment dat voelt als onderhandelen met een kleine dictator. Een beetje meer melk. Nee, niet helemaal vol. Ja, ik wil de gele lepel, niet de rode. Je kent het wel. Het arsenaal aan ontbijtopties verandert in een oorlogsslagveld, en als het je lukt om iets eetbaars op tafel te krijgen dat iedereen accepteert, voel je je alsof je een kleine overwinning hebt behaald.
En terwijl je ze daar ziet zitten, knoeiend met hun cornflakes als ware het een wetenschap experiment, denk je: Zou Jamie Oliver ook zo zijn ochtend beginnen?
Tijd voor mezelf – het mooiste sprookje
Tijdens het eten probeer ik wanhopig mijn eigen kopje koffie te halen, wat me ooit verteld werd dat het “warm en stil genieten” moest zijn. Oh, de leugens die ik mezelf vertel. De realiteit is dat het eerder aanvoelt als een uitputtingsslag om vijf minuten ongestoord te zitten.
En laten we even serieus zijn, voordat ik voldoende cafeïne binnen heb, ben ik een wandelende mombot met de uitstraling van een zombie. Maar wie ben ik om te klagen? Er zijn goede dagen, want wanneer het je lukt alles te managen, voelt het als het winnen van de jackpot.
Het huis verlaten – de eindeloze checklist
Het lijkt wel een militaire operatie om het huis uit te komen. Hebben we alles? Schooltas? Lunch? Sportkleren? En wat is dat? Een sok ontbreekt. Natuurlijk doet-ie dat.
Het voelt als een eindeloze hindernisbaan vol onverwachte verrassingen. Ik denk dat als ik dit een film zou noemen, het “Fast & Furious: Morning Drift” zou zijn.
Praktische tips voor de overlevingskunst
Omdat elke ochtend uniek is in zijn chaos, zijn hier een paar tips die mij hebben geholpen:
- Bereid de avond van tevoren voor: Leg kleren klaar, maak broodjes en vul drinkbekers. Het verkleint de ochtendpaniek aanzienlijk.
- Wees flexibel: Het is oké om dingen niet volgens plan te laten verlopen. Het draait uiteindelijk om balans.
- Neem tijd voor jezelf: Al is het maar vijf minuten. Soms is die korte escape al genoeg om jezelf weer op te laden.
- Accepteer imperfectie: Soms is goed genoeg echt goed genoeg. Niet alles hoeft perfect te zijn.
De conclusie
De perfecte ochtendroutine bestaat waarschijnlijk niet. Maar dat is oké. We zijn niet alleen moeders, maar ook mensen. En in de warboel van het dagelijks leven is het belangrijk om te onthouden dat iedereen zijn eigen ritme vindt.
Dus als je deze woorden leest, geef jezelf een schouderklopje. Je doet het geweldig. En morgen, nou ja, morgen is een nieuwe dag. Misschien vergaat het dan wél perfect. Of niet. Maar dat zien we dan wel weer. Geniet in de tussentijd van de kleine overwinningen en vooral, van dat koude kopje koffie dat altijd onheelbare magie blijft hebben.
